Skip to main content

ಗದಗದ ಹುಡುಗ

ಉಜಿರೆಯಿಂದ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೊರಟಿದ್ದೆ ದಾರಿಯ ಅರ್ಧಕ್ಕೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಜನ ನಿಂತಿದ್ದರು. ತುಂಬಾ ಕತ್ತಲಾಗಿತ್ತು. ಸುಮಾರು ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ಜನ ಬಸ್ಸಿಗೆ ತಮ್ಮ ಕೈ ಅಡ್ಡಹಿಡಿದರು. "ಓ ಯಾವುದೊ ಬಸ್ಸ ಕೆಟ್ಟು ನಿಂತಿದೆ" ಎಂದು ಅರ್ಥಾಯ್ತು. ಬಸ್ ನಿಲ್ತಿದ್ದಂತೆ ಜನರ ಗುಂಪೊಂದು ವೇಗವಾಗಿ ಬಸ್ ಏರಿತು. ಸಿಟಿಗಾಗಿ ತಡಕಾಡಿ ಒಮ್ಮಿಂದೊಮ್ಮೆಲೆ ನುಗ್ಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಜಾಗ ಸಿಕ್ಕಿದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಕೂತು ಬಿಟ್ಟರು. 

ನನ್ನ ಪಕ್ಕದ ಸೀಟೊಂದು ಖಾಲಿ ಇತ್ತು ಆದರೆ ನಾನು ನನ್ನ ಬ್ಯಾಗ್ ಒಂದನ್ನು ಅರ್ಧ ಸೀಟಿನ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟ ಕಾರಣ ಯಾರು‌ ಕೂರಲು ಇಷ್ಟ ಪಡಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಸೀಟು ಸಂಪೂರ್ಣ ತುಂಬಿ ಹೋದಾಗ ಮದುಮಗನ ರೀತಿ ರೆಡಿಯಾಗಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗ ಬಂದು "ನಾನು ಕೂರ್ಬಹುದಾ"? ಎಂದು ಕೇಳಿದ. ಅವನ ಮುಖ ನೋಡಿದರೆ ಅತ್ತಂತಿತ್ತು. "ಹಾ ಬನ್ನಿ" ಅಂತ ಬ್ಯಾಗ್ ಸರಿಸಿದೆ. ಕೂತ ಮೊಬೈಲ್ ಕವರ್ ಹಿಂದುಗಡೆ ಇದ್ದ ಒಂದಷ್ಟು ಟಿಕೆಟ್‌ಗಳನ್ನು ಹರಿದು ಬಿಸಾಡಿದ. ಗ್ಯಾಲರಿ ಓಪನ್ ಮಾಡಿ ಅದ್ಯಾರದೋ ಒಂದಿಷ್ಟು ಪೋಟೋ ನೋಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದ. 


ತುಂಬಾ ಕತ್ತಲಿತ್ತು ಬಸ್ ಒಳಗಡೆ ಇದ್ದ ಲೈಟ್ ಕೂಡಾ ಬಂದ್ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಆ ಕಾರಣದಿಂದಾಗೇ ಅವನ ಮೊಬೈಲ್ ಬೆಳಕು ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚೇ ತಾಕಿ ಬೇಡ ಬೇಡವೆಂದರು ಅವನ ಗ್ಯಾಲರಿ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿತ್ತು ಆದರೂ ನಾನಷ್ಟು ಲಕ್ಷ ಹಾಕಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಅಳುವ ಸದ್ದು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರು ವಿಷಯ ಏನು ಎಂದು ಕೇಳಲು ನಾನು ಮುಂದಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಪಾಡಿಗವನೆ ಸಮಾಧನ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ಬಳಿಕ. "ನಿಮ್ ಊರು " ಅಂತ ಕೇಳ್ದ ಯಲ್ಲಾಪುರ ಅಂದೆ ಅದಾಗ್ಲೆ ಅರಬೈಲು ಗಟ್ಟ ಹತ್ತಿದ್ದೆವು. ನಾನು ಅಪರಚಿತರೊಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಹೇಳಲೇ ಬೇಕಾದ ನನ್ನ ಕತೆಯನ್ನು ಈಗ ನಿಮಗೆ ಹೇಳಲೇ ಬೇಕು ನೀವು ಕೇಳುವುದಾದರೆ ಕೇಳಿ ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಬಿಡಿ ನನ್ನ ಸಮಾಧನ ನನಗೆ ಮುಖ್ಯ ಎಂದ. ಅರೆ! ಇವನಿಗೇನು ಮರ್ಲ? ಅಂತ ನಂಗನಿಸಿದರು ಅವನ ಕಥೆ ಮಾತ್ರ ಇಂಟ್ರೆಸ್ಟಿಂಗ್ ಆಗಿತ್ತು. 

ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ವರ್ಷದ ಹುಡುಗ ಅವನು ಯಾವುದೋ ೧೮ ವರ್ಷದ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿ ಮನೆಯಿಂದ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬಂದಿದಾನೆ. ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಅವಳನ್ನೇ ಪ್ರೀತಿಸಿ ಇವನು ಈಗ ಬೇರೆ ಊರಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಓದು ಮುಂದುವರಿಸಿದ್ದ. ಇವನಿಗೆ ಅವಳ ಮದುವೆ ನಿಶ್ಚಯವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಅವಳು ಪೋನು ಮಾಡಿ ಹೇಳಿ ಅತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಅವಳ ಮದುವೆಗೆ ಒಂದು ವಾರವಿರುವಾಗ ಇವನು ಗಾಬರಿಯಿಂದ ಅವಳನ್ನು ತನ್ನ ಊರಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಬಳಿ ಹೇಳಿ ಮದುವೆಯ ಸಿದ್ದತೆ ಮಾಡಿಸಿದ್ದಾನೆ. 

ಆದರೆ ಇವರು ಅರ್ಧ ದಾರಿ ತಲುಪಿದಾಗ ಅವಳ ಅಣ್ಣಂದಿರಿಗೆ ವಿಷಯ ಗೊತ್ತಾಗಿ. ಇವರನ್ನು ಟ್ರಾಕ್ ಮಾಡಿ ಅವಳನ್ನು ವಾಪಸ್ ಕರೆದೊಯ್ದಿದ್ದಾರೆ. ಅದೇ ಬೇಜಾರಿನಲ್ಲಿ ಇವನು ಅವಳ ಜೊತೆ ಕಳೆದ ದಿನವನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತಾ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಷ್ಟು ಸುಖದಿಂದ ಆರಂಭ ಆಗಿತ್ತೊ ಅದಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ದುಃಖದಲ್ಲಿ ಮುಗಿತಿದೆ. ಎಂದು ಕೊರಗಿದ. ಅವಳ ಪೋಟೋ ತೋರಿಸಿದ ನನಗೊಂಚೂರು ಭಯ ಪೋಲಿಸ್ ಕೇಸ್ ಬೇರೆ ಆಗಿದೆ ಅಂತಿದ್ದ. 

ನಾನು..ನೀನು ಏನ್ ಕಲಿತಿದಿಯಾ ಅಂದಾಗ ಡಿಪ್ಲೊಮಾ ಅಂದ. ನಿನ್ನ ಕಾಲೇಜು ಪೀಸ್ ಯಾರು ಕಟ್ಟತಾರೆ ಅಂತ ಕೇಳ್ದೆ ಅಪ್ಪ ಅಂದ. ನೀನ್ ಅವಳನ್ನ ಹೇಗ್ ಸಾಕ್ತಿದ್ದೆ ಅಂತ ಕೇಳ್ದಾಗ. ಸುಮ್ನಾದ. ಎರಡ್ ನಿಮ್ಶದ್ ನಂತ್ರ. ನಾನ್ ಕಲ್ತು ಮುಗ್ಸತೀನಿ ನಂದೆ ದುಡ್ಡಲ್ಲಿ ನನ್ ಹೆಣ್ತಿ ಕೊರ್ಳಿಗ್ ತಾಳಿ ಮಾಡಿ ಹಾಕಿ ಸೆಲ್ಪಿ ಕಳಸ್ತೀನಿ ಪೇಸ್ಬುಕ್ ಇದ್ಯಾ ಅಂತ ಕೇಳ್ದ.? 

ನಾನ್ ಇಳಿಯೋ ಜಾಗ ಹತ್ರ ಬಂದಿತ್ತು. ಇಷ್ಟೊತ್ತಾದ್ರು ಒಬ್ರಿಗೊಬ್ರು ಹೆಸ್ರು ಕೇಳ್ಕೊಂಡಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ಬಸ್ ಇಂದ ಇಳಿತಿದ್ದಾಗೆ. ಟಾಟಾ ಮತ್ತೆ ಸಿಗೋಣ ನನ್ನ ಹೆಸ್ರು ಬಸವರಾಜು. ಗದಗ ನಮ್ಮೂರು. ನಿಮ್ಮೆಸ್ರ ಏನ್ರೀ ಅಂತ ದೊಡ್ದಾಗಿ ಕೂಗ್ದ. ನಾನ್ ಹೇಳ್ದೆ ಸುಮಾ..ಅದಾಗ್ಲೆ ಬಸ್ ಹೊರ್ಟಿತ್ತು. ಅಳ್ತಿದ್ದ ಆಸಾಮಿ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಒಂದ್ ನಗುವಿತ್ತು. 

ಸುಮಾ.ಕಂಚೀಪಾಲ್


Comments

  1. ಅವನು ಫೋಟೊ ಕಳಿಸೇ ಕಳಿಸ್ತಾನೆ, ಆಗ ಅವನು ಗೆದ್ದ ಕಥೆಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕೇಳಿ.
    ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ಆಗ ಅದನ್ನೂ ಬರೆಯಿರಿ.

    ����ಅಕ್ಕಾ ����

    ReplyDelete
  2. ಬಸವರಾಜುವಿನ fb a/c ಸಿಕ್ತಾ..!?✌

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

ದೀಪಾವಳಿ - ತವರಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡಬ್ಬ

ಹಾಯ್! ನಿಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ಮಾತಾಡಿಸದೆ ಹಲವು ದಿನಗಳೇ ಕಳೆದಿವೆ. ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಕೈಗೂಡಿಬರದ ಕಾರಣ ಹಲವರಲ್ಲಿ ಕ್ಷಮೆ ಕೋರುತ್ತಾ ಮತ್ತೆ ಬರೆಯುತ್ತಿರುವೆ. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಇದು ಸುಜಾತಕ್ಕನಿಗಾಗಿಯೇ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಬರಹ. ದೂರದ ಅಮೇರಿಕಾದಲ್ಲಿದ್ದುಕೊಂಡು ತವರಿನ ನೆನಪಲ್ಲೇ ದಿನ ಕಳೆಯುವ ಅವಳು, ನನ್ನನ್ನು ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಕರೆಯಲು ಬಂದ ತವರ ಬಳಗದ ಫೋಟೋ ನೋಡಿಯೇ ಭಾವುಕಳಾಗಿ ಬ್ಲಾಗ್ ಬರಿ ಎಂದಿದ್ದಳು. ಆಗಾಗ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿಯೂ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆದರೆ, ನಾನು ಅಸಹಾಯಕಳಾಗಿದ್ದೆ. ಬರೆಯುವ ಮನಸಿದ್ದರೂ, ಬರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದಿಗ ಈ ಹಿಂದೆ ಬರೆದಿಟ್ಟಿದ್ದ  ಬ್ಲಾಗ್‌ನ ಅರ್ಧವನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮುಂದುವರಿಸಿ ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ. ಓದಿ... ದೀಪಾವಳಿ ಎಂದರೆ ಉತ್ತರ ಕನ್ನಡ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಹಬ್ಬ. ನವರಾತ್ರಿ, ಚೌತಿ, ನಾಗರಪಂಚಮಿ, ಯುಗಾದಿ ಹೀಗೆ ಹತ್ತಾರು ಹಬ್ಬಗಳಿದ್ದರೂ ದೊಡ್ಡ ಹಬ್ಬ ಎಂದು ಕರೆಯುವುದು ಮಾತ್ರ ದೀಪಾವಳಿಯನ್ನು. ಅದರಲ್ಲೂ ಹೊಸದಾಗಿ ಮನೆ ಮಗಳನ್ನು ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದರೆ ಆ ವರ್ಷ ಇನ್ನೂ ದೊಡ್ಡ ಹಬ್ಬ. ಅಳಿಯ ಹಾಗೂ ಮಗಳನ್ನು ಕರೆದು ಅಭ್ಯಂಜನ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಿ, ಅವರಿಗೆ ಹೊಸ ಬಟ್ಟೆ ಹಾಗೂ ಶಕ್ತ್ಯಾನುಸಾರ ಉಡುಗೊರೆ ಕೊಟ್ಟು ಹಬ್ಬ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಈ ವರ್ಷ ನನಗೆ ಇದು ಹೊಸ ಹಬ್ಬವಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬ ಜೋರಾಗಿಯೇ ಇತ್ತು. ಇದು ಎಷ್ಟು ಹೊಸ ಹಬ್ಬ ಎಂದರೆ... ಎಲ್ಲಾದರೂ ಹೋದಾಗ ಯ...

ಮಳೆಹನಿ

ಮಳೆ ಇದೊಂದೇ ಪದ ಸಾಕು ಅಲ್ವಾ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಖುಷಿ ಕೊಡೋದಕ್ಕೆ, ಇದು ಎಷ್ಟೋ ಜನರ ಹಂಬಲ ಆಗಿರತ್ತೆ. ಪ್ರಕೃತಿನ ಯಾರು ಜೀವಸ್ತಾರೋ ಅವರಿಗೆ ಇದು ಹಬ್ಬ ಅಂತಾನೆ ಹೇಳ್ಬಹುದು. ಎಷ್ಟೋ ಜನ ಈ ಮಳೆ ಯಾಕಾದ್ರೂ ಬಂತಪ್ಪಾ ಅಂತ ಅಂದ್ಕೊಳೋರು ಇರ್ತಾರೆ, ಪ್ರಪಂಚ ಅಂದ್ರೆ ಹಾಗೆ ಅಲ್ವ ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯ ಜನರೂ ಇರ್ತಾರೆ. ಇದನ್ನ ನಾನ್ ಬರಿಬೇಕಾದ್ರೆ ನಂಗ್ ಆಗ್ತಾ ಇದ್ಯಲ್ಲ ಆ ಅನುಭವನ ಅನುಭವಿಸಿ ಬರೀತಾ ಇದೀನಿ. ಒಂದ್ಕಡೆ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಚಿಲಿಪಿಲಿ, ಇನ್ನೊಂದ್ ಕಡೆ ಕಪ್ಪೆಗಳ ಸದ್ದು, ಮೊದಲನೇ ಸಲ ನೋಡೋರಿಗೆ ಇದು ಕಿರಿಕಿರಿ ಇರಬಹುದು, ಅದೇ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಇರುವವರಿಗೆ ಅದು ಸಾಮಾನ್ಯ. ನಮ್ಮ ಮನೆ ಇರೋದು ಇದೆ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಮಡಿಲಿನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಬೆಟ್ಟ ,ಮನೆಮುಂದೆ ಹಳ್ಳ,ಗದ್ದೆ,ತೋಟ. ಇದೇ ನಂದೊಂದು ಪುಟ್ಟ ಪ್ರಪಂಚ. ಮಳೆಗಾಲ ಬಂತು ಅಂದ್ರೆ ಗದ್ದೆ ಹೂಡೋದು, ನೆಟ್ಟಿ ಇದೆಲ್ಲ ಎಸ್ಟ್ ಚಂದ ಅಲ್ವಾ? ನಾವು ಹೈಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋಗೋವಾಗಿಂದ ಬೇರೆಕಡೆ ಉಳಿದುಕೊಂಡು ಹೋಗ್ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಆಗ ನಾವು ಮನೆನ ತುಂಬಾ ಮಿಸ್ ಮಾಡ್ಕೋತಾ ಇದ್ವಿ, ಶನಿವಾರ ಯವಾಗಪ್ಪ ಬರತ್ತೆ? ಯಾವಾಗ ಮನೆಗ್ ಹೋಗ್ತೀವಿ? ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಆರಂಭವಾಗ್ತಾ ಇತ್ತು. ಎಸ್ಟ್ ಮಜಾ ಅಲ್ವಾ, ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗಡೆ ಇದ್ದವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಅದು ಗೊತ್ತಾಗೋದು. ಮಳೆ ತುಂಬಾ ಜೋರಾಯ್ತು ಅಂದ್ರೆ ರಜೆ ಕೊಡ್ತಿದ್ರು ಆಗ ನೋಡ್ಬೇಕು ಮಕ್ಕಳ ಖುಷಿನಾ. ನನ್ ತಮ್ಮ ತಂಗಿ ಎಲ್ಲ ಕುಣ್ದೇಬಿಡ್ತಾ ಇದ್ರು, ಅದನ್ನ ನೋಡಕ್ಕೆ ಒಂತ...

ನಾಲ್ಕು ವರುಷದ ಖುಷಿ

ಜುಲೈ 6, 2021. ಕಂಚೀಪಾಲ್ ಬ್ಲಾಗ್ ಸ್ಪಾಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಅಂದು ನಾನು ನನ್ನ ಮೊದಲ ಬರಹ ಪ್ರಕಟಿಸಿದ್ದೆ. ಓದುಗರು ಇಷ್ಟವಾದರೆ ಓದುತ್ತಾರೆ, ಇಲ್ಲವೆ ಪ್ರಯತ್ನ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿರಲಿ. ನಾನಂತೂ ಬರಿಲೇಬೇಕು ಎಂದು ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನಿಮ್ಮಿಂದ ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಸ್ಪಂದನೆ ಬಹಳ ದೊಡ್ಡದು. ಒಮ್ಮೆ ಓದಿದವರು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಓದಿ ಇಷ್ಟವಾದ ಬರಹಗಳನ್ನು ಇನ್ನೊಬ್ಬರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಂಡು ನಾನು ಸಿಕ್ಕಾಗೆಲ್ಲ 'ನೀ ಬರೆದದನ್ನು ಓದಿದೆ, ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು. ಹೀಗೆ ಬರಿತಾ ಇರು' ಎಂದು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದವರು ಹಲವರಿದ್ದೀರಿ. ಮನೆ, ಕಾಲೇಜು, ಆಫೀಸ್ ಎಲ್ಲ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಖುಷಿಯಿಂದ ಬರೆದೆ. ಇಂದು ಇದೇ ಅಕ್ಷರಗಳು ನನ್ನ ಬದುಕಿನ ಕೈಹಿಡಿದು ಮುನ್ನಡೆಸುತ್ತಿವೆ. ಮೊದಲ ಉದ್ಯೋಗ ಸಿಕ್ಕಾಗ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಮುಂದಿನ ಹೆಜ್ಜೆಗೂ ಇದೇ ಬ್ಲಾಗ್ ಕಾರಣ ಎಂದು ಕೆಲಸ ಕೊಟ್ಟವರೂ ಹೇಳಿದ್ದು ಇನ್ನೊಂದು ಖುಷಿ. ಇಂದಿಗೆ ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಆರಂಭವಾಗಿ 4 ವರ್ಷಗಳು ಸಂದಿವೆ. ಹಲವರು ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ, ಸ್ವ ಉದ್ಯೋಗಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಬರಹಗಳನ್ನು ಇದೇ ಬ್ಲಾಗ್ ಮೂಲಕ ಸಂಪರ್ಕಿಸಿ ಬರೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಕೆಲವರಿಗೆ ಉಚಿತವಾಗಿ ಬರೆದುಕೊಟ್ಟರೆ, ಇನ್ನು ಕೆಲವರು ಅವರಾಗೇ ಹಣ ತಲುಪಿಸಿದ್ದೂ ಉಂಟು.  ಈ 4 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಹತ್ತೊಂಬತ್ತು ಸಾವಿರ ಜನರು ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗ್ ಓದಿದ್ದಾರೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ನೀವೂ ಒಬ್ಬರು. 21 ಸಾವಿರ ಜನರನ್ನು ಈ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ತಲುಪಬೇಕು ಎಂಬ ಸಂಕಲ್ಪ ಆಗ...