ಮಕ್ಕಳ ಪ್ರೀತಿಯ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ.
ಪ್ರಸಾದ ಮಾವನ ಬಾಲ್ಯ ಅಮ್ಮಾಜಿಯ ನೆಚ್ಚಿನಲ್ಲಿತ್ತು ಮನೆಯ ಬುಡದಲ್ಲೇ ಇರುವ ಹಳ್ಳ ಒಂದಕ್ಕೆ ದಿನವೂ ಹೋಗಬೇಕೆಂಬ ಹಠ. ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಮುದುಕಾದ ಅಮ್ಮಾಜಿ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ನಡೆದು ಬಂದು ಮನೆ ಮುಂದಣ ಹಳ್ಳದಂಚಲ್ಲಿ ಇವನನ್ನು ಕಾಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ. ಇವನ ಹಳ್ಳದ ಆಸೆ ತೀರಿಸಿದ ಅಮ್ಮಾಜಿಯ ಹಾಗೆ ಇವನು ಉಳಿದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹಳ್ಳದ ಆಸೆ ತೀರಿಸುವ ಪ್ರೀತಿಯ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ.
ಇವನಿಗೆ ಮನೆಯ ಅಣ್ಣನ ಮಕ್ಕಳೆಂದರೆ ಬಲು ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರಸಾದ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಎಂದರೆ ಅಷ್ಟೂ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಜೀವಂತ ಆಟದ ಖುಷಿಯ ಸ್ವತ್ತು.. ಎಲ್ಲರನ್ನು ಹೆಗಲ ಮೆಲೆ ಹೊತ್ತು ಕುಣಿಸಿ ಮಾತಾಡಿಸಿ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಗದರಿ ಮಾತಾಡಿಸಿ ಅವರ ತಪ್ಪು ತಿದ್ದುತ್ತಿದ್ದ. ಕರೆದರೆ ಓಗುಡುವ ಪಾಠವಂತು ಇವನಿಂದಲೇ ಎಲ್ಲರು ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಶಾಮ, ಅಹನಾ, ಮೇಧಿನಿ, ಅದಿತಿ, ಗೌತಮ, ಅದ್ವೈತ, ಇನ್ನು ಅವನ ಮಾವನ ಮಕ್ಕಳಾದ ಭುವನ, ಮಿತ್ರ ಇಷ್ಟು ಪುಟ್ಟ ಮಕ್ಕಳು ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷದ ಒಳಗಿನವರು. ಪ್ರಗತಿ, ಪ್ರಥಮ, ಸತೀಶ, ಪ್ರಸನ್ನ ನಾವು ಸಲ್ಪ ದೊಡ್ಡವರು.
ಅವರ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮಂದಿರಿಗೆ ಮಕ್ಕಳು ಪ್ರಸಾದನೊಟ್ಟಿಗೆ ಇದ್ದಾರೆ ಎಂದರೆ ಯಾವ ಚಿಂತೆಯೂ ಇಲ್ಲ. ಅಷ್ಟು ವಿಶ್ವಾಸದಿಂದ ಇವನೊಟ್ಟಿಗೆ ಕಳಿಸಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಇವನ ಜೊತೆ ಅವರೆಲ್ಲ ಓಡೋಡಿ ಬರಲು ಕಾರಣವೆಂದರೆ ಹಳ್ಳಕ್ಕೆ ಈಜು ಹೊಡೆಯಲು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾನೆ ಎಂಬುದು. ಅವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ಕುರಿಸಿಕೊಂಡು ನೀರಾಟವಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನೀರಿಗಿಂತ ಹರ್ಷಕೊಡುವ ಸಂಗತಿ ಮತ್ತೊಂದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಷ್ಟು ಮೋಜು ಕಲಿಸುವವರು ಮತ್ಯಾರಿಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕಂಡರೆ ಅವನ ಕಣ್ಣು ಬಟ್ಟಲುಗಳು ಅರಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಮುತ್ತಿಟ್ಟು ಅವರನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಾ, ಕೆಣಕುತ್ತಾ, ರೇಗುತ್ತಾ, ಕೂಗುತ್ತಾ ಅವರ ನೆಚ್ಚಿನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಾಗಿದ್ದ.
ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನು ಸದಾ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮಾತನಾಡಿಸಿ ಮಕ್ಕಳೊಡನೆ ಮಕ್ಕಳಾಗಿ ಆಡಿ ಸಮಯ ಕಳೆದವ ಅವನು.
ಇದು ನಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯ
ನಾನು ಮತ್ತು ಅವನು ಚಿಕ್ಕವರಿರುವಾಗ ಒಂದು ಮರದ ಏಣಿಯಮೇಲೆ ಕೂತು ಬೈಕು,ಕಾರು,ಬಸ್ಸು ವಿಮಾನ ಓಡಿಸುವ ಆಟ ಆಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ನನ್ನ ಮೊದಲ ವರ್ಷದ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬದ ನೆನಪಿಗಾಗಿ ಅವನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜ ಕೊಡಿಸಿದ ಸಣ್ಣ ಕೂರ್ಚೆ ಇನ್ನು ಹಾಗೇ ಇದೆ. ಮೊನ್ನೆ ಬಂದವನು ನಾನು ಇದರಲ್ಲೊಮ್ಮೆ ಕುಳಿತು ಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದ ಇಲ್ಲ ಇದು ನಿನ್ನ ಭಾರ ತಡಿಯೋದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕಸಿದು ಕೊಂಡಿದ್ದೆ.
ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಯಾವ ಸಣ್ಣ ಮಕ್ಕಳು ಬಂದರೂ ಅದರಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಇಪ್ಪತ್ತೆರಡು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಾನು ಅದನ್ನು ಜೋಪಾನ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತೆ ಯಾರಾದರೂ ಕುಳಿತು ಬಿಡಬಹುದು ನಾನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರದಾಗ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಮೆತ್ತಿನ ನನ್ನ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ಸುಲಭಕ್ಕೆ ಸಿಗದ ಹಾಗೆ ಇಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ಇನ್ನು ನಾನು ಅವನು ಕೂಡಿ ಹಳ್ಳದ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲು ಹೆಕ್ಕುವುದು ಆಟಕ್ಕೆಂದು ದುಪ್ಪಟದಲ್ಲಿ ಮೀನ, ಮಂಡೂಕ ಹಿಡಿಯುವುದು. ಮನೆಯ ಬುಡದ ಮರದ ಚುಂಚಿಹಣ್ಣು ಕೊಯ್ದು ತಿನ್ನುವುದು ಇವೆಲ್ಲವೂ ಸದಾ ಕಾಲಕ್ಕೂ ಪ್ರಿಯವಾದ ಕಾರ್ಯವಾಗಿತ್ತು.
ನಾನು ಹೊಸದೊಂದು ವಾಚು ಕರೀದಿಸಿ ತೊಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಅದು ವಾಟರ್ ಪ್ರೂಪ್ ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಅದು ನಿಜವೋ? ಸುಳ್ಳೋ!! ನೋಡಲು ಅವನು ಹಳ್ಳದಲ್ಲಿ ಐದಾರು ನಿಮಿಷ ಮುಳಿಗಿಸಿ ಇಟ್ಟು ತೆಗೆಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬನಿ ಕಟ್ಟಿ ವಾಚು ನಿಂತಿತ್ತು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದರೆ ಬೈತಾರೆ ಅಂತ ಇಬ್ಬರು ಸೇರಿ ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಒಣಗಿಸಿ ಎರಡು ಸಲ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಬಡಿದಾಗ ಮುಳ್ಳು ತಿರುಗಲಾರಂಭಿಸಿತ್ತು. ಅದೇ ಘಟನೆಯನ್ನು ಹಲವಾರು ಸಾರಿ ಅವನು ನೆನಪು ಮಾಡಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದ.ನಾನು ಕೋಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ.
ಎಷ್ಟು ಹೇಳಿದರು ಮುಗಿಯದ ಕತೆಗಳು ನನ್ನಲ್ಲಿವೆ. ಆಗಾಗ ಅವನನ್ನು ನನ್ನ ಬರಹದಲ್ಲಿ ಜೀವಂತ ಇಡಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ಬರೆದಿಲ್ಲ ಇನ್ನು ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಆ ಘಟನೆಗಳು ಮರೆತೇ ಹೋಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ವಿಷಯಗಳಂತು ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ. ಸದಾ ನನ್ನ ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಅವನನ್ನು ಜೀವಂತವಾಗಿಡುತ್ತೇನೆ. ನೀವು ಅವನನ್ನು ಈ ಮೂಲಕ ತಲುಪಬಹುದು.
ಸುಮಾ.ಕಂಚೀಪಾಲ್
ಪ್ರಸಾದ ಮಾವನ ಬಾಲ್ಯ ಅಮ್ಮಾಜಿಯ ನೆಚ್ಚಿನಲ್ಲಿತ್ತು ಮನೆಯ ಬುಡದಲ್ಲೇ ಇರುವ ಹಳ್ಳ ಒಂದಕ್ಕೆ ದಿನವೂ ಹೋಗಬೇಕೆಂಬ ಹಠ. ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಮುದುಕಾದ ಅಮ್ಮಾಜಿ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ನಡೆದು ಬಂದು ಮನೆ ಮುಂದಣ ಹಳ್ಳದಂಚಲ್ಲಿ ಇವನನ್ನು ಕಾಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ. ಇವನ ಹಳ್ಳದ ಆಸೆ ತೀರಿಸಿದ ಅಮ್ಮಾಜಿಯ ಹಾಗೆ ಇವನು ಉಳಿದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹಳ್ಳದ ಆಸೆ ತೀರಿಸುವ ಪ್ರೀತಿಯ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ.
ಇವನಿಗೆ ಮನೆಯ ಅಣ್ಣನ ಮಕ್ಕಳೆಂದರೆ ಬಲು ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರಸಾದ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಎಂದರೆ ಅಷ್ಟೂ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಜೀವಂತ ಆಟದ ಖುಷಿಯ ಸ್ವತ್ತು.. ಎಲ್ಲರನ್ನು ಹೆಗಲ ಮೆಲೆ ಹೊತ್ತು ಕುಣಿಸಿ ಮಾತಾಡಿಸಿ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಗದರಿ ಮಾತಾಡಿಸಿ ಅವರ ತಪ್ಪು ತಿದ್ದುತ್ತಿದ್ದ. ಕರೆದರೆ ಓಗುಡುವ ಪಾಠವಂತು ಇವನಿಂದಲೇ ಎಲ್ಲರು ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಶಾಮ, ಅಹನಾ, ಮೇಧಿನಿ, ಅದಿತಿ, ಗೌತಮ, ಅದ್ವೈತ, ಇನ್ನು ಅವನ ಮಾವನ ಮಕ್ಕಳಾದ ಭುವನ, ಮಿತ್ರ ಇಷ್ಟು ಪುಟ್ಟ ಮಕ್ಕಳು ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷದ ಒಳಗಿನವರು. ಪ್ರಗತಿ, ಪ್ರಥಮ, ಸತೀಶ, ಪ್ರಸನ್ನ ನಾವು ಸಲ್ಪ ದೊಡ್ಡವರು.
ಅವರ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮಂದಿರಿಗೆ ಮಕ್ಕಳು ಪ್ರಸಾದನೊಟ್ಟಿಗೆ ಇದ್ದಾರೆ ಎಂದರೆ ಯಾವ ಚಿಂತೆಯೂ ಇಲ್ಲ. ಅಷ್ಟು ವಿಶ್ವಾಸದಿಂದ ಇವನೊಟ್ಟಿಗೆ ಕಳಿಸಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಇವನ ಜೊತೆ ಅವರೆಲ್ಲ ಓಡೋಡಿ ಬರಲು ಕಾರಣವೆಂದರೆ ಹಳ್ಳಕ್ಕೆ ಈಜು ಹೊಡೆಯಲು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾನೆ ಎಂಬುದು. ಅವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ಕುರಿಸಿಕೊಂಡು ನೀರಾಟವಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನೀರಿಗಿಂತ ಹರ್ಷಕೊಡುವ ಸಂಗತಿ ಮತ್ತೊಂದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಷ್ಟು ಮೋಜು ಕಲಿಸುವವರು ಮತ್ಯಾರಿಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕಂಡರೆ ಅವನ ಕಣ್ಣು ಬಟ್ಟಲುಗಳು ಅರಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಮುತ್ತಿಟ್ಟು ಅವರನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಾ, ಕೆಣಕುತ್ತಾ, ರೇಗುತ್ತಾ, ಕೂಗುತ್ತಾ ಅವರ ನೆಚ್ಚಿನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಾಗಿದ್ದ.
ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನು ಸದಾ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮಾತನಾಡಿಸಿ ಮಕ್ಕಳೊಡನೆ ಮಕ್ಕಳಾಗಿ ಆಡಿ ಸಮಯ ಕಳೆದವ ಅವನು.
ಇದು ನಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯ
ನಾನು ಮತ್ತು ಅವನು ಚಿಕ್ಕವರಿರುವಾಗ ಒಂದು ಮರದ ಏಣಿಯಮೇಲೆ ಕೂತು ಬೈಕು,ಕಾರು,ಬಸ್ಸು ವಿಮಾನ ಓಡಿಸುವ ಆಟ ಆಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ನನ್ನ ಮೊದಲ ವರ್ಷದ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬದ ನೆನಪಿಗಾಗಿ ಅವನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜ ಕೊಡಿಸಿದ ಸಣ್ಣ ಕೂರ್ಚೆ ಇನ್ನು ಹಾಗೇ ಇದೆ. ಮೊನ್ನೆ ಬಂದವನು ನಾನು ಇದರಲ್ಲೊಮ್ಮೆ ಕುಳಿತು ಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದ ಇಲ್ಲ ಇದು ನಿನ್ನ ಭಾರ ತಡಿಯೋದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕಸಿದು ಕೊಂಡಿದ್ದೆ.
ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಯಾವ ಸಣ್ಣ ಮಕ್ಕಳು ಬಂದರೂ ಅದರಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಇಪ್ಪತ್ತೆರಡು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಾನು ಅದನ್ನು ಜೋಪಾನ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತೆ ಯಾರಾದರೂ ಕುಳಿತು ಬಿಡಬಹುದು ನಾನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರದಾಗ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಮೆತ್ತಿನ ನನ್ನ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ಸುಲಭಕ್ಕೆ ಸಿಗದ ಹಾಗೆ ಇಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ಇನ್ನು ನಾನು ಅವನು ಕೂಡಿ ಹಳ್ಳದ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲು ಹೆಕ್ಕುವುದು ಆಟಕ್ಕೆಂದು ದುಪ್ಪಟದಲ್ಲಿ ಮೀನ, ಮಂಡೂಕ ಹಿಡಿಯುವುದು. ಮನೆಯ ಬುಡದ ಮರದ ಚುಂಚಿಹಣ್ಣು ಕೊಯ್ದು ತಿನ್ನುವುದು ಇವೆಲ್ಲವೂ ಸದಾ ಕಾಲಕ್ಕೂ ಪ್ರಿಯವಾದ ಕಾರ್ಯವಾಗಿತ್ತು.
ನಾನು ಹೊಸದೊಂದು ವಾಚು ಕರೀದಿಸಿ ತೊಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಅದು ವಾಟರ್ ಪ್ರೂಪ್ ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಅದು ನಿಜವೋ? ಸುಳ್ಳೋ!! ನೋಡಲು ಅವನು ಹಳ್ಳದಲ್ಲಿ ಐದಾರು ನಿಮಿಷ ಮುಳಿಗಿಸಿ ಇಟ್ಟು ತೆಗೆಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬನಿ ಕಟ್ಟಿ ವಾಚು ನಿಂತಿತ್ತು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದರೆ ಬೈತಾರೆ ಅಂತ ಇಬ್ಬರು ಸೇರಿ ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಒಣಗಿಸಿ ಎರಡು ಸಲ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಬಡಿದಾಗ ಮುಳ್ಳು ತಿರುಗಲಾರಂಭಿಸಿತ್ತು. ಅದೇ ಘಟನೆಯನ್ನು ಹಲವಾರು ಸಾರಿ ಅವನು ನೆನಪು ಮಾಡಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದ.ನಾನು ಕೋಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ.
ಎಷ್ಟು ಹೇಳಿದರು ಮುಗಿಯದ ಕತೆಗಳು ನನ್ನಲ್ಲಿವೆ. ಆಗಾಗ ಅವನನ್ನು ನನ್ನ ಬರಹದಲ್ಲಿ ಜೀವಂತ ಇಡಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ಬರೆದಿಲ್ಲ ಇನ್ನು ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಆ ಘಟನೆಗಳು ಮರೆತೇ ಹೋಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ವಿಷಯಗಳಂತು ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ. ಸದಾ ನನ್ನ ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಅವನನ್ನು ಜೀವಂತವಾಗಿಡುತ್ತೇನೆ. ನೀವು ಅವನನ್ನು ಈ ಮೂಲಕ ತಲುಪಬಹುದು.
ಸುಮಾ.ಕಂಚೀಪಾಲ್
sumagaonkar22@gmail.com
Old memories is golden memories 😄
ReplyDelete